długość: 8 km
Z parkingu przy stacji turystycznej w Osowej Górze wędrujemy szlakiem niebieskim do jeziora Kociołek. Ten odcinek trasy opisano na początku wycieczki nr 1.Obchodzimy jezioro prawą stroną, zwracając uwagę na rosnący w pobliżu stary dąb szypułkowy – pomnik przyrody. Wędrując dalej malowniczymi drzewostanami, po kilkuset metrach widzimy prześwitujące wśród drzew po lewej stronie drogi, niewielkie oczko wodne zwane Żabiakiem. Żabiak wchodzi w skład obszaru ochrony ścisłej „Sarnie Doły”. Niebawem przecinamy trakt Mosina – Stęszew, gdzie szlak niebieski odchodzi w lewo, my natomiast znakami czerwonymi kierujemy się prosto. Po lewej stronie drogi mijamy zbliżony do naturalnego, fragment lasu dębowo – grabowego, należący do obszaru ochrony ścisłej „Grabina” im. prof. Adama Wodziczki. Dąb szypułkowy nad jeziorem Kociołek. Przed nami, pomiędzy drzewami, widoczne jest Jezioro Góreckie, objęte ochroną ścisłą. Czeka nas teraz długi spacer wzdłuż jeziora najpiękniejszą ścieżką Wielkopolskiego Parku Narodowego. Wkrótce, z lewej strony ścieżki, widzimy dąb bezszypułkowy, objęty ochroną jako pomnik przyrody. Pod koniec odcinka biegnącego nad jeziorem, roztacza się widok na wyspę Zamkową. Przy drewnianych schodach prowadzących nad brzeg jeziora, szlak skręca prostopadle w prawo i biegnie dość stromo pod górę. Po wejściu na grzbiet skarpy, po prawej stronie widzimy budynek Stacji Ekologicznej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.
Głaz narzutowy poświęcony prof. I.Dąmbskiej. Obok wejścia na teren Stacji, ustawiono w maju 1995 roku głaz narzutowy poświęcony wieloletniej przewodniczącej Rady Naukowej Wielkopolskiego Parku Narodowego, prof. Izabeli Dąmbskiej (1927 – 1984). Od 1978 roku była ona kierownikiem Zakładu Hydrobiologi UAM w Poznaniu i prowadziła badania hydrobotaniczne m.in. jezior Parku. W tym miejscu szlak czerwony skręca w lewo. Przy murowanym ogrodzeniu otaczającym zabudowania osady Jeziory skręcamy w prawo i dochodzimy do szosy Jeziory – Puszczykowo, którą kierujemy się w lewo. Po drodze mijamy bramę wejściową na teren Dyrekcji i Ośrodka Muzealno – Dydaktycznego Wielkopolskiego Parku Narodowego. Znajduje się tutaj budynek wzniesiony w latach 1940 – 1943 siłami polskich więźniów dla namiestnika tzw. Kraju Warty, Artura Greisera. Po wojnie w budynku tym mieściło się prewentorium dla dzieci zagrożonych chorobami płuc. W 1994 roku przeniesiono tutaj z Puszczykowa siedzibę Dyrekcji WPN. Warto zwiedzić działający przy Dyrekcji Ośrodek Muzealno – Dydaktyczny, przemianowany następnie na Centrum Edukacji Ekologicznej. Powstał w 1998 roku. W jego ramach działa Muzeum Przyrodnicze, prezentujące m.in. zbiory dawnego Muzeum Przyrodniczego w Puszczykowie. Przy bramie szlak skręca w prawo. Czeka nas dość długi odcinek wędrówki ruchliwą, betonową szosą. Po drodze mijamy obszar ochrony ścisłej: „Pod Dziadem” i dochodzimy do potężnego głazu narzutowego, zwanego Głazem Leśników. Jest to jedyny w Parku pomnik przyrody nieożywionej. Idąc dalej za znakami czerwonymi, mijamy położony po lewej stronie drogi obszar ochrony ścisłej „Świetlista Dąbrowa na Wysoczyźnie”. Należy tu bardzo uważać, gdyż wkrótce opuszczamy szosę i skręcamy w prawo, w drogę gruntową Groby powstanców z 1848 r. Po przejściu około 1,5 km dochodzimy do miejsca, w którym tablica umieszczona przy drodze kieruje nas do grobów powstańców z 1848 roku. Stąd dochodzimy do skraju zabudowań Puszczykowa Starego i wkrótce przekraczamy szosę Poznań – Mosina. Po krótkim odcinku biegnącym przez las, wychodzimy na ulicę Leśną i dalej ulicami: Jackowskiego, Gwarną i Dworcową, dochodzimy do stacji kolejowej Puszczykówko, gdzie kończy się nasza wędrówka. Warto jeszcze odwiedzić znajdujące się w pobliżu przy ul. Słowackiego 1, interesujące Muzeum – Pracownię Literacką Arkadego Fiedlera z ekspozycją zbiorów przywiezionych przez pisarza z różnych stron świata.