NA TROPACH LĄDOLODU

Opis: Ostatnie zlodowacenie, tzw. bałtyckie, zakończone ok. 13 tysięcy lat temu zdecydowało o ukształtowaniu terenu w północnej i środkowej części Polski, m. in. w Wielkopolskim Parku Narodowym, dziś zwanym za prof. Adamem Wodziczką prawdziwym muzeum form polodowcowych i żywym muzeum przyrody. Dzięki przejściu ścieżką uczestnicy odkryją tajemnice takich form polodowcowych jak: morena wyciśnięta, oz, jezioro rynnowe, kocioł eworsyjny czy kem.

Przystanki:

1. Parking leśny w Pożegowie, na Osowej Górze. Osowa Góra jest jednym z najbardziej spektakularnych świadectw działalności lądolodu skandynawskiego podczas ostatniego zlodowacenia na terenie Wielkopolskiego PN. Schodząc w dół jej stoku zaobserwować możemy różnorodny materiał przetransportowany przez lądolód – tzw. morenę.
2. Góra Staszica – morena czołowa. Góra Staszica jest przykładem tzw. moreny czołowej wyciśniętej. Powstała ona przez wyciśnięcie z podłoża ogromnych mas iłu, które pod wpływem wody wytapiającej się z lądolodu, przybrały konsystencję plasteliny.
3. Głaz polodowcowy im. Prof. Adama Wodziczki – jest to głaz narzutowy, inaczej eratyk. Ta ostatnia nazwa mówi o odległym, skandynawskim pochodzeniu tych głazów i pochodzi od łacińskiego „errare”, czyli błądzić.
4. Szwedzkie Góry – Oz Bukowsko–Mosiński. Przebiegający przez teren Wielkopolskiego PN oz, ze względu na swoją rekordową w skali Polski długość 37 km, jest prawdziwym unikatem. Maszerując jego grzbietem, wzdłuż jeziora Budzyńskiego, dochodzi się do tzw. Szwedzkich Gór –końcowego fragmentu ozu, rozkopanego w poprzek w kilku miejscach w czasach średniowiecza.
5. Jezioro Kociołek – Kocioł polodowcowy. Jest to jedyna tego rodzaju forma polodowcowa w Wielkopolskim PN. Kociołek jest efektem działania wody spływającej z dużą prędkością w stromych szczelinach lądolodu, która następnie w jego podłożu wydrążyła tzw. kocioł eworsyjny.
6. Żabiak – obniżenie wytopiskowe. Jego pochodzenie związane jest z powolnym wytapianiem się brył martwego lodu. Powstałe w ten sposób obniżenie wytopiskowe swoją szerokością sięga 60 m, a długość aż 110 m.
7. Głaz polodowcowy im. Franciszka Jaśkowiaka. Jest to ciekawy przykład granitognejsowego eratyku z intruzją bazaltową. Żeby zrozumieć niezwykłość tego zjawiska, koniecznie trzeba przyjrzeć się kontrastom w wyglądzie i powierzchni tych skał.
8. Jezioro Góreckie – rynna polodowcowa. Jezioro Góreckie powstało w najgłębszej z rynien polodowcowych w Wielkopolskim PN, dlatego też jest najgłębszym jeziorem w Parku (ok. 17 m). Rynna polodowcowa jest pozostałością po korycie rzeki utworzonej z wód wytapiających się z lądolodu.
9. Stok rynny Jeziora Góreckiego – dolina erozyjna. Jest to przykład formy polodowcowej częstej w Wielkopolskim PN, np. wzdłuż linii brzegowej Jeziora Góreckiego. Dolinki takie powstały z gliny lodowcowej naniesionej przez lądolód, w której spływająca woda wyżłobiła charakterystyczny kształt.
10. Rynny polodowcowe i jeziora w Wielkopolskim Parku Narodowym. Jeziora będące na terenie Parku Narodowego powstały dzięki zróżnicowanej polodowcowej rzeźbie obszaru, a przede wszystkim w wyniku obecności trzech rynien polodowcowych przebiegających przez teren Parku z północnego zachodu na południowy wschód.

Dodatkowe informacje: